Hoewel het enthousiasme groot was om eerder bij elkaar te komen dan gepland, was de opkomst matig. Sommigen moesten werken, anderen moesten op vakantie.....

We hebben afgesproken dat we vanavond de foto's gaan bekijken, beoordelen, die we 12 januari, tijdens onze SOP hebben gemaakt.

Dit vereist enige uitleg.
Op 12 januari j.l. hadden we een SOP gepland, oftewel, we zijn 'Samen Op Pad' geweest. Ons thema voor die dag: de markt. Nou soppen dat hebben we gedaan, want het regende pijpenstelen. Geen weer dus voor een gezellig marktbezoek en weinig taferelen die uitnodigen tot het maken van een foto.

Maartje en Edwin hebben hun fototoestellen aan de elementen blootgesteld, maar met een bedroevend resultaat. Victor heeft pogingen ondernomen maar durft zijn foto's niet eens te laten zien. Natuurlijk wel onder het mom van "ze zijn kwijt!" Ja, ja...

Eigenlijk was Ton de enige verstandige onder ons, hij heeft zijn fototoestel daar gelaten waar het hoorde: in zijn tas. Dit onder het motto "als iets niet de moeite waard is, neem dan geen foto'.

Later op de dag zijn we uitgeweken naar het station. Hier was het in ieder geval droog en konden we nog wat foto's maken, die we vanavond uitgebreid onder de loep kunnnen nemen.

Terug naar vanavond dus. Een goede of een slechte foto, het maakt niet uit, het levert in ieder geval stof op tot discussie en uitleg. Met een waar engelengeduld blijft Erwin ons bevragen: "wat heb je hier gedaan?" (geen idee), "wat heb je beoogd?" (iets heel anders) en 'waar ging het mis" (tja, als ik dat wist!).

Opnieuw komen we uit op: wees kritisch als je een foto maakt. Wat wil ik er nou op hebben en hoe komt dat het beste naar voren? Erwin laat zien dat er soms veel te veel op een foto staat, terwijl het je te doen is om een detail. Zoom dan in op dat detail en laat dat tot zijn recht komen in plaats van het verloren te laten gaan in het grote geheel., Natuurlijk kun je een en ander corrigeren door gebruik te maken van een passe-partout, maar wanneer deze 3/4 van je foto bedekt kun je je afvragen of je hem niet beter anders had kunnen nemen.

Verder staan we vanavond wederom uitgebreid stil bij belichting. Zwarte vlakken, lichte vlekken en zoveel uitleg dat het voor mij bijna één grijs gebied wordt. Maar ook hier weet Erwin raad op: kies je onderwerp en meet daar het licht. Jij kunt dit niet, maar je camera kan het wel (wel even de gebruiksaanwijzing lezen). Of maak gebruik van een losse lichtmeter.

Op de automatische piloot van je toestel kun je niet altijd blind varen, deze kiest uiteindelijk een gemiddelde van het licht dat hij nodig denkt te hebben voor de foto en dat levert niet (altijd) het resultaat op dat jij beoogt. Wil je iets donkers (bv een zwart dier) fotograferen met veel zonlicht, bepaal dan je bellichting op grond van het donkere, wil je iets lichts (bv een lamp) fotograferen bepaal dan daar je lichtsterkte en niet in de omgeving van de lamp.

Denk ik eindelijk te kunnen gaan genieten van mijn eerste, volautomatische, camera, krijg ik te horen dat ik het eigenlijk allemaal zelf moet doen. Niks automatisch diafragma, geen automatische  sluitertijd. Wil ik veel of weinig scherptediepte, oftewel: kies zelf je diafragma. Nou vooruit, je camera kan dan de sluitertijd bepalen. Maar komt dit overeen met je onderwerp, staat het stil of beweegt het, oftewel, eigenlijk moet je ook zelf de sluitertijd bepalen. En waar staat de zon? Zelfs hier kun je een keuze maken. Je kunt de foto gewoon nemen maar nog beter is het om te wachten tot hij de juiste stand heeft bereikt.

En dan moet jer er ook nog voor zorgen dat dat wat scherp moet zijn, scherp is. Gelukkig blijkt Erwin een onuitputtelijke bron van tips en adviezen, welke hij aan de hand van de meegebrachte foto's aan ons geeft.

Fotograferen is een kunst! (en ik versta hem nog niet).