De avond begint goed, zo te zien heeft Ton een boedelbak moeten huren om al zijn  bezittingen in De Camp te krijgen, kortom het ziet er allemaal indrukwekkend uit en dan is hij nog niet eens begonnen...

Maar laat ik niet op de dingen vooruit lopen, aangezien we eindelijk Sharon welkom kunnen heten. Helemaal enthousiast gemaakt door haar verhalen zitten we te popelen om de dia's te mogen zien dus neemt zij de volgende kringavond voor haar rekening! Dat is nog eens binnenkomen, niet waar?

HaHa, Victor weet te melden dat hij ook iemand is tegengekomen die ons wel ziet zitten, maar daar horen we meer van op 14 juni.

Dan brengt Elly de SOP nog onder onze aandacht, waar gaan we heen, ieder leuk idee is welkom en met al onze sponsering in het achterhoofd zie ik ons nog wel in het Amzonegebied landen... De rest van het verslag zal dus even moeten wachten, want ik moet mijn weekendtas nog pakken, jullie ook? Vergeet je muggenmelk niet hè!

En dan kan Ton gaan vertellen. Hij zegt dat hij slechts 10 minuten vol zal praten, want ach, hij heeft niet zoveel te vertellen, nou, dat geloven we dus nooit meer! hij heeft ons de hele avond weten te boeien met zijn foto's en zijn verhalen.

Helaas was ik de 'technische draad' al na 1 minuut kwijt, dus voor een verder verslag van de avond kun je bij mij zijn telefoonnummer krijgen...

Ton vertelde dat hij ongeveer 10 jaar geleden is begonnen met fotograferen, met name de motorsport. omdat het hier gaat om snelbewegende objecten stelde hij dat je mee moet bewegen met het object, terwijl je een vast brandpunt op de motor neemt. Dat hij daarbij enkel naar de lucht hoeft te kijken om de sluitertijd te bepalen, nee, hij onthoudt dan ook nog eens hoe hij de foto neemt... Fotografisch geheugen???

Zo heeft hij onze aandacht ook weten vast te houden met zijn beschrijving van zijn fruitige foto's. Men neme een stoel met een lapje zwarte stof. Flitser omhoog gericht en knippen maar. Let wel, op glimmende objecten krijg je een schaduw, dus een donker hoekje is een aanrader.

Gelukkg wist hij ons (mij?) moed in te spreken met de woorden "nu amateurs, volgend jaar profs", zelfs als rasoptimist geloof ik daar helemaal niets van!

Want terwijl wij nog aan het worstelen zijn op de volautomatiscvhe stand van onze camers's, weet Ton zo vreselijk goed wat hij oet en waarom. En dat is de enige conclusie di ik kan geven.

Ik eindig dan ook met de woorden van Ton dat :dieren blijven boeien doordat ze niet automatisch doen wat je zeft :, zodat je ze moet overtreffen en knippen.

Welnu, als ik wist dat ieman zo'n prachtige foto van mij ging nemen dan zou ik er wel even voor gaan zitten, u niet?