Klaas Haitsma

donderdag 01 december 2005

1 en 2 december -  24 uur in harmonie

Dirk-Jan is samen met z’n zoon van 10 jaar het eerst van de Flitsers die tussen de muzikanten plaatjes schiet. Nou ja, noem het geen plaatjes schieten want hij had Sebastiaan geïnstrueerd om niet zo maar te fotograferen maar gericht op muzikant en instrument echt foto`s te maken. Nadenken dus voor de aankomend Flitser.

Om 20:45 werd gestart in een volle zaal waarin ook veel publiek aanwezig was. Na echt een behoorlijke serie gemaakt te hebben werd om 22:00 uur de jas weer aangetrokken om op de p.c. te bekijken wat het resultaat is geworden. Dirk-Jan selecteerde er 47 uit en Sebastiaan hield er 45 over.

Klaas begon om 22:30 uur en natuurlijk werden de eerste foto`s gemaakt vanachter de bar. Het zal niet waar zijn, ruiken aan het schuim en dan maar flitsen. Ik had al snel in de gaten dat je er bij moest zijn, bij de muziek en zo ontstonden mooie plaatjes met 5 fluiters op een rij en jonge meiden in een groepje met moderne kleding aan, heel leuk om te fotograferen. Met de zoomlens helemaal open kwam de glimlach bij menigeen op de wangen en ‘klik’ ik heb je.

Op een kruk in de nek van de dirigent of op m`n tenen tussen de uitschuifbare delen en langs glazen en bidons, klak, het ging lekker. Henk kwam er ook op maar zijn tip om zonder flitser te werken ging niet altijd op. M’n serie van 120 stond erop. Ondertussen was Elly binnengekomen.

Elly startte samen met haar zus aan een serie close-ups en het werd druk in de zaal. Om 23:30 stonden er opeens 4 Flitsers en de muzikanten speelden door en de dirigent vond alles prima en de ‘centen’ stroomden binnen en ook dat werd vastgelegd. Elly had haar zus het advies gegeven om mee te gaan om haar camera uit te proberen, het was dezelfde die Elly had en dus schoven 2 zussen door en onder en tussen de stoelen. Elly was het opgevallen dat er heel veel jeugd bij de harmonie meespeelde. Het geldbedrag groeide evenals het enthousiasme. Om 2:45 vonden de dames het voldoende en werd het bed opgezocht om een paar uurtjes later weer van de partij te zijn. 

Jan Nieuwenhuizen kwam om 00:45 uur en Klaas vertrok. Jan had eerst een ander feestje, voorpilsen noemen ze dat, maar wat is er leuker om na een feestje nog even lekker te gaan…..fotograferen. Omdat de ingebouwde flitser van de camera niet goed presteerde werd de flitser maar uitgeschakeld. De muziek klonk best lekker en zonder licht deed de dirigent het ook goed en werkte mee aan leuke plaatjes.

Mark startte samen met Marianne om 4:00 uur toen er al wat minder muzikanten over waren maar de sfeer was heel opvallend, de vermoeidheid was te zien, gelukkig niet te horen want dan heb je bij de muziek toch een probleem. De muzikanten vonden het prima dat de Flitsers hun werk deden. Ook was er maar een enkele toeschouwer maar de plaatjes van Mark mochten er zijn en zo werd ook bij Flits er onder alle omstandigheden ‘gewerkt. Marianne kwam toen ze klaar was tot de conclusie dat haar serie niet zo goed geslaagd was. Om 6.45 uur ging ook voor deze 2 kanjers het licht uit.

Klaas moest naar de bakker en de kaasboer, de camera mee voor een half uurtje en de muzikanten maakten 's morgens, met last van alles en nog wat, swingende bewegingen en ook die jonge meiden hadden dikke pret, met een microfoon erbij werd het zingen en swingen.

Annette ging op zaterdag effe lekker ‘klikken’. Om 16.00 uur samen met de kids naar de Sint kijken bij de harmonie natuurlijk. De zaal was vol en aan niemand kon je zien dat ze er bijna 24 uur op hadden zitten behalve aan Henk, wat had hij een baard zeg!

Yvonne Schouten

zaterdag 01 oktober 2005

9 Uur verzamelen bij Marianne voor een lange rit naar Groningen.
En dat was afzien, de laatste kilometers werden afgeteld.

Toen we in Groningen aankwamen eerst wat wezen eten en drinken en daarna op naar de hoofdtentoonstelling die in de Der AA-kerk werd gehouden.

Deze tentoonstelling was indrukwekkend. Het leek wel of de wereld uit ellende bestond. Je zag foto’s van de oorlog in Irak, er waren foto’s te zien van de gevolgen van de kernramp in Tsjernobyl. Ze waren afschuwelijk en heel verdrietig. Je zag allemaal kinderen die vreselijk misvormd waren. Als je deze foto’s ziet dan blijven ze op je netvlies gedrukt.

Oké, er waren ook nog andere foto’s waar je van kon leren. Ik vond de foto’s van Annet van der Voort wel mooi. Ze maakte portretten van schoonheid en ouderdom.

En Marianne vond de foto’s van Kai Bornhöf erg inspirerend. Hij heeft een speciale techniek voor zijn foto’s. Zijn foto’s waren zwart-wit. Er waren ook foto’s die niet scherp waren maar blijkbaar mag dat in de fotokunst. Na afloop van deze tentoonstelling waren we het er allemaal over eens dat er meer positieve foto’s hadden mogen hangen. Want de wereld is niet alleen maar vol ellende.

Na deze tentoonstelling gingen we op zoek naar nog meer kleine tentoonstellingen die verspreid waren over de binnenstad. En dat was ook een hele belevenis.

Annette zag een leuk karretje voorbij rijden wat zij wel kon gebruiken voor de opdracht transport. Dat karretje heb ik even voor haar geregeld. Annette en ik gingen op het karretje zitten zodat Anke en Ad een paar fotootjes konden schieten.

Toen kwamen we per ongeluk in de rosse buurt terecht waarop Ad spontaan zei: “Ze hebben hier alleen maar kunststof kozijn, dus een schilder hebben ze hier niet nodig!”

Verder kwamen we nog 2 oude mannetjes tegen die zaten te slapen. Van die 2 moest natuurlijk even een foto gemaakt worden. Wat je allemaal tegen kunt komen tussen de tentoonstellingen in en het zoeken in die mooie stad Groningen!

De overige tentoonstellingen die we hebben gezien hebben niet veel indruk op mij gemaakt. Maar ik had het ook niet willen missen. Je kan er nog altijd van leren.

Verder hebben we heerlijk op een terrasje gezeten. Lekker mensen kijken. Groningen is een mooie grote stad. We kwamen tijd tekort en dat was jammer. Maar volgend jaar gaan we zeker weer en dan pakken we misschien wel een hotelletje. En dan hoop ik dat de rest die niet kon wél mee gaat.

Want jullie hebben echt veel gemist. Wij hebben genoten!

Henk Eikenaar

vrijdag 11 november 2005

Op 11 november was de SOP naar Burgers Dierenpark in Arnhem. Helaas was de animo nogal gering, maar dat had ongetwijfeld te maken met het feit dat het voor velen een gewone werkdag was. Daarnaast was ook het weer niet al te best. ’s Ochtends miezerde het nog een beetje, maar later werd het droog en dat bleef het gelukkig ook de rest van de dag. Door de zware bewolking was het echter donker en somber, waardoor de ISO-waarde behoorlijk opgeschroefd moest worden.

Na koffie en cake bij Margreet, vertrok een klein, edoch select gezelschap bestaande uit Margreet, Elly, Ank, Yvonne, Betting en Henk heel toepasselijk in twee Panda’s richting Arnhem. Daar aangekomen, bleek het voordeel van een doordeweekse dag. Er waren weinig bezoekers, dus die konden ook niet in de weg staan.

Direct na de ingang stuitten we op een kolonie pinguïns die natuurlijk uitgebreid werden gefotografeerd. Daarna leek het de meesten toch beter om een beetje z’n eigen weg te gaan en spraken we af om elkaar om één uur weer te ontmoeten in het restaurant.

Zoals al gemeld, waren de omstandigheden voor het maken van goede foto’s helaas niet zo best. Veel dieren vonden het weer ook niet zo bie en zaten binnen en eerlijk gezegd vond ik het open gedeelte van de tuin niet echt geweldig. Beetje ouderwets.

Op één van onze Campavonden had Annette aangegeven dat de keuze op Burgers was gevallen omdat daar ook diverse overdekte attracties te bewonderen zijn. Dat bleek dus (helaas) een goede keus en ik nam dan ook al gauw mijn toevlucht tot de bush, desert en ocean (we waren tenslotte in een Nederlandse dierentuin, nietwaar). Voordeel was dat het daar lekker warm was, nadeel was dat direct alle lenzen besloegen.

Even voor enen spoedde ik mij naar het restaurant en het viel me wel op dat het daar zeer stil was en dat er alleen drankjes en taart te krijgen waren. Bij navraag bij de bediening bleek ik dus in het verkeerde restaurant te zitten. Dat krijg je als je niet goed luistert en niet op de plattegrond kijkt. Gelukkig was het andere restaurant vlakbij en daar stond de rest van het gezelschap al te wachten.

Het lunchbuffet kon Yvonne niet zo bekoren en zij nam haar toevlucht tot de snackbar voor een grote portie pikante patat.

Nadat we elkaars foto’s bewonderd hadden (toch wel handig dat ‘digitaal’) splitsten we op in twee groepjes om alles wat tot dan toe nog niet op de gevoelige chip was vastgelegd, alsnog te vereeuwigen.

We kwamen elkaar regelmatig tegen en natuurlijk werden er dan ervaringen en tips uitgewisseld. Met name de bush, ocean en de savanne werden ’s middags bezocht en uitgebreid gefotografeerd. Ikzelf vond het aquarium (ocean) het meest boeiend en heb daar ook de meeste foto’s gemaakt. Helaas bleken die thuis niet erg goed gelukt te zijn.

De keus van Betting om alles vanaf statief te fotograferen, was waarschijnlijk niet zo verkeerd. Bij mijn tweede bezoek aan de ocean bleken twee medewerkers bezig te zijn met het zemen van de ramen, maar dan wel aan de binnenkant. Gehuld in duikpak en gewapend met zuignap en een doekje werden de ruiten minutieus gepoetst. Die ruiten waren overigens op veel plaatsen enkele tientallen centimeters dik!

Als laatste bezochten we de savanne, maar helaas waren veel dieren zoals giraffen, leeuwen e.d. nogal ver uit de buurt. De telelens maakte daardoor overuren .

Om een uur of half vijf hadden we afgesproken in het restaurant om onder het genot van een drankje de dag nog even door te nemen. Een half uurtje daarna vertrokken we weer richting Scherpenzeel. Al met al een leuke en gezellige dag, met voor mij helaas niet zo goed gelukte foto’s.